Antonio García Teijeiro
Da nena que xoga
cos raios do sol
uns din que está tola
e algúns din que non.
Sentada na escuma,
cabelo das ondas,
soterra na area
as finas raiolas.
Con elas colora
estrelas de mar,
caracolas, cunchas,
algas e corais.
E con elas tingue
de bronce os solpores,
de néboa os abrentes,
as nubes, de cores.
O ceo, de fume;
os soños, de azul;
os ríos, de seda;
e os cumes, de luz.
Da nena que xoga
cos raios de sol
uns din que está tola,
¡eu digo que non!
